Ik heb onze vislijn net voorzien van ander nepaas en weer 100m lijn uitgegooid als er een invasie aankomt. “Dolfijnen, dolfijnen” zegt Mark. Ik haal snel mijn lijn weer binnen en zie de dolfijnen onder de lijn met nepaas doorzwemmen en hoop dat ze daadwerkelijk zo slim zijn als men zegt en dus niet happen. Ik heb de lijn snel binnen en haast me met camera naar de boegspriet om daar Mark gezelschap te houden bij het kijken naar de dolfijnen. Het worden er steeds meer en ze voeren de meest vreemde stunts uit naast de boot. Het blijft fascinerend om naar te kijken. Ik lig wel een half uur op mijn buik op de boegspriet te genieten van hoe de beesten versnellen, over elkaar heen duikelen en op hun zij zwemmen en nog net niet naar me knipogen. Het cadeau voor vandaag is alweer binnen.
Voor de rest ging het afgelopen nacht niet zo snel. De weinige wind die er was draaide telkens dus het zeilen zetten, zeilen op, zeilen neer, motor aan, zeilen weer op en motor weer uit. De golven zijn aangenaam op een paar grote uitschieters na. Het is ‘s nachts nog wel steeds erg koud. Dus als we al buiten zitten dan is dat met dikke skibroeken aan die ik ooit van mijn moeder meekreeg, een zeiljas en een muts op. We kijken uit naar de oversteek naar Suriname waar het klaarblijkelijk wel lekker warm is ‘s nachts.
We voelen ons beiden prima. Een beetje meer slapen zou fijn zijn en de tweede nacht was al een stuk beter dan de eerste. Da’s altijd weer even wennen. Gelukkig gaat het dit keer met mijn zeeziekte een stuk beter dan die allereerste zeiltocht (zie blog op de site ‘in de Telegraaf’). (Nog) niet zeeziek geweest zelfs nog geen moment katterig geweest.
Qua materialen gaat ook alles goed. Alles is nog heel al dachten we gisteren dat onze miniplex (een kastje dat draadloos gegevens zoals snelheid, AIS, windrichting etc beschikbaar maakt) de geest had gegeven. Geen enkel apparaat kon nog verbinding maken. Mark heeft de hele handel gereset maar er het werkte niet. We gingen dus zonder andere boten via de AIS te kunnen zien de nacht in. Gelukkig doen onze ogen het prima en waren wij nog wel zichtbaar voor anderen via AIS. Vanmorgen zou Mark even aan het knutselen om er voor te zorgen dat we de AIS objecten in de buurt in iedergeval wel op de laptop konden zien. Blijkbaar had er een wonderlijke genezing genezing plaatsgevonden want zowel de iPad als de laptop maken weer draadloos verbinding en de situatie is weer zoals die hoort te zijn.
We vermaken ons met golven tellen, dolfijnen kijken, vliegende vissen spotten, wolken observeren, lezen, wachten totdat de vislijn begint te ratelen en dat soort zaken.
Huidige stand van zaken:
Tijdstip: 12 januari 17.00 Canary tijd
Afgelegde afstand: 115 mijl (etmaal)
Afstand tot Kaapverden: 605 mijl
Gemiddelde snelheid: 4,8
Huidige snelheid: 5
Watertemperatuur: 21 graden
Visscore: 1 tonijn (wel een stuk of 30 dolfijnen)