Nog niet zo makkelijk

OpruimenLeuk bedacht zo’n wereldreis per boot maar ik heb 1 klein probleempje. Ik ben nog al een verzamelaar, ik gooi weinig weg omdat ik er altijd wel weer iets mee kan in een training, voor een cadeautje of voor weet ik veel wanneer. De afgelopen maanden ben ik dan ook vooral bezig met iets waar ik echt een gruwelijke maar dan ook echt een gruwelijke hekel aan heb, namelijk ‘opruimen’. Vroeger had ik een slaapkamer met een groot gordijn waar ik alles met de grote bezem achter schoof en een bedstede met kastjes eronder waar ook echt heel veel troep onder paste. Later kocht ik een auto waar altijd mijn halve kantoor en meer in kon, in mijn huis in Almere had ik een aparte kamer voor mijn rotzooi. Na mijn verhuizing uit Almere was de zolder bij mijn ouders de pineut maar ook mijn eigen etage in Groningen.

Maar ja, nu mag en wil ik maar 1 of 2 kratjes meenemen naar de boot en dat is nog niet zo makkelijk. Want er zijn zoveel spullen die ik misschien wel zou kunnen gebruiken onderweg, je weet maar nooit. En toch is het na 2 x vlooienmarkt, 1 x vrijmarkt tijd om ook de laatste spullen allemaal echt weg te doen. Ik betrap mezelf er op dat ik zo af en toe weer iets terug leg op de tafel uit de weggooi/geefdoos. Niet echt heel efficiënt maar dat ben ik ook nog nooit geweest. Als ik het jurkje, het boek of wat dan ook ook voor de tweede of derde keer in mijn handen heb, gaat het alsnog resoluut de weggooi/geefdoos in. Het weggaan wordt nu steeds realistischer en ondanks de hekel die ik heb aan opruimen kom ik ergens dichterbij al weet ik nog niet precies waarbij en wat ik daar tegen ga komen.

Nu ik dit schrijf zit ik op een kussen op de grond omdat iemand voor veel te weinig geld mijn stoelen heeft gekocht en mijn beste vriendinnetje de tafel, waar ik normaal gesproken aan werk heeft gekaapt. Het is tijd om zonder ballast vertrekken, letterlijk en figuurlijk en ik kijk er naar uit. Dus het is tijd om op te staan van mijn kussen en de lappen stof die ik al jaren op zolder had liggen naar die Marokkaanse mevrouw te brengen in Selwerd die het niet allemaal op de fiets kon houden. Ben blij dat ik er af ben en wens haar er veel plezier mee ;-).

Nog een kleine update: Wat een ontzettend lieve vrouw, dochter en superzacht konijn heb ik net mogen ontmoeten. Bedankt voor de glimlach op mijn gezicht. 



About

View all posts by

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *