Op 20 februari reed ik met de trein naar mijn opdracht in Leeuwarden. Via mijn mobiel checkte ik de vaarkrant van de Telegraaf en zag daar foto’s van lezers gepubliceerd staan. Ach, waarom zou mijn verhaaltje er niet in kunnen. Over hoe ik kotsmisselijk het zeegat tussen Schier en Ameland uitging met de gedachte dat ik een wereldreis wel op mijn buik kon schrijven. Zeer verrast waren Mark en ik toen wij tijdens ons gebruikelijke tosti ontbijt een telefoontje kregen van zijn vader. ‘Hoe heeft ze dat geflikt? Ze staat in de Telegraaf’. Dit was nog maar een klein verhaaltje, eens kijken hoe het bevalt om echt reisverhalen te schrijven die men ook nog leuk vindt om te lezen…..
Klik hier om het bericht te lezen.
