“Zie ik daar verse bandensporen? Zullen we daar langs?” We hebben samen met de Pimentao’s een 4×4 gehuurd en verkennen Sao Vicente. Het is een klein eiland met slechts een paar grote wegen. Zodra we kunnen, duiken we een zandweg in die langs het strand loopt. De weg voert ons over lavavelden, door greppels, langs hardwerkende stenenbikkers en kleine strandjes met grote golven. Het is een bumpy ride en we genieten er allemaal van, behalve de viervoeter van Angelique en Rene, Chui. Het oude beestje ontdekt het liefst te voet het eiland maar in haar tempo zou dat jaren duren. Onze vierwieler gaat overigens niet heel veel sneller over deze rocky roads. Af en toe zijn we zelfs het spoor kwijt, om later iets wat op een weg of bruggetje lijkt, terug te vinden. We hebben de meest prachtige uitzichten over zee maar ook de vulkanen laten zich met dit weer van hun mooiste kant zien. Uiteindelijk bereiken we een verharde weg en zien we de groene strook die midden over het eiland loopt. De lokale bevolking heeft hier kleine tuintjes waarvan de opbrengst in de stad Mindelo verkocht wordt. Klaarblijkelijk hebben de huizen wel stroom maar geen stromend water want we zien, naast vele putten met windmolens, watertappunten midden in de kleine dorpjes die we tegenkomen. Omdat we letterlijk van de gebaande paden afwijken zien we, behalve af en toe een kapitale villa, kleine dichtgesmeerde onafgebouwde huisjes en hutjes van golfplaten. Of het armoedig is, of een andere vorm van een rijk leven laten we maar in het midden. Kaapverdië is economisch gezien het armste land van Afrika. (meer tekst onder de foto’s)
De volgende ochtend lepel ik mijn bakje Brinta leeg, als Mark naast mij in bed windyty.com bekijkt. Kaapverdië hadden we als korte tussenstop op onze agenda staan en we willen graag verder. We kijken uit naar Suriname. Een plek waar we ons makkelijk verstaanbaar kunnen maken en waar de grond uit iets anders bestaat dan lavasteen.
Mark klikt de golf-voorspelling aan en het scherm kleurt oranje-rode gevlekt. Wat ons betreft heeft dat dezelfde betekenis als bij een stoplicht. Als het langzame golven zijn dan glijden we er zo overheen maar deze golven bestaan voornamelijk uit windgolven. Die zijn korter en onaangenaam. De wind voorspelling laat windkracht 6 tot 7 zien vanaf komende zondag tot aan het einde van volgende week. Als we de windstoten-voorspelling aanklikken wordt het beeld alleen maar roder. Windstoten tot 35 knopen. Toch zijn er zijn diverse boten die wel vertrekken. De Bonnefooi (62 voet, 19 meter) vertrekt. De Infinito (31 voet, 9 meter) van een Spaans koppel met een hond en een kat vertrekt ook. We komen de Spaanse senorita tegen in de supermarkt en we praten over de weersvoorspelling. Ze weet van niets want haar schipper beoordeelt het weer…
En wij blijven liggen. We twijfelen aan onze beslissing om te wachten totdat Mark zegt dat de oversteek waarschijnlijk een “once in a lifetime” ervaring zal zijn. Die ervaring wil je toch niet verprutsen door heftig weer? Het hoeft bij voorbaat toch geen beproeving te zijn? Daar komt bij dat we de boot extra belasten door zwaar weer. De kans dat er iets stuk gaat is dan groter. Helaas is het niet even een uitstel van een of twee dagen. Het gaat om minimaal een week waarvan we niet weten of het daarna beter zal zijn. Toch besluiten we om voor anker te blijven liggen. De kosten zijn laag en het enige wat we verliezen is tijd, toch?
Goede reis en behouden vaart