Balen, flink balen!

We waren dolblij om in Radazul de wal op te gaan. Samen klussen aan Bolle en zorgen dat ze weer piekfijn het water in zou gaan. We beginnen met het uitdeuken en dat gaat voortvarend. Na drie dagen zijn de deuken er grotendeels uit maar staat Mark nog maar in zijn eentje op de steiger. Ik lig op de bank in de boot en kan me bijna niet bewegen. De hernia die al eerder vervelend deed, steekt nu weer de kop op. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat op de wal staan en flink in beweging zijn de hernia goed zou doen maar het tegendeel is waar.

Gedurende de week gaat het slechter zelfs zo erg dat ik in de nacht van woensdag op donderdag samen met Mark naar de eerste hulp rij van een privékliniek in Santa Cruz. Eerder die dag heeft Ohra al ondersteund bij het kiezen van andere pijnstillers maar deze helpen niet. Tranen van de pijn biggelen over mijn wangen en ik kijk uit naar medicatie die ze op de eerste hulp toe zullen dienen. We gaan er vanuit dat we daarna naar huis kunnen. Als ik op het bed bij de eerste hulp lig en een mix van pijnstilling en valium toegediend krijg, blijkt dit geen enkel effect te hebben. Omdat niets lijkt te helpen moet ik blijven. Mark rijdt naar huis en ik word naar een kamer gereden waar een bed voor me klaar staat. Het is uiteindelijk de morfine die er voor zorgt dat ik een beetje minder pijn heb en een uurtje kan slapen. Maar wat nu? Opereren op Tenerife, naar Nederland, wat voor soort operatie, hoe regelen we dat met de vlucht, hoe regelen we dat met de boot en meer van dat soort vragen. Uiteindelijk hakken we de knoop door om naar Nederland te gaan. Ik heb contact met een kliniek in Nederland over een herniaoperatie. De herniakliniek in Veenhuizen helpt op alle manieren mee om op een zo kort mogelijke termijn een PTED operatie te regelen. Vrijdag vliegen, zaterdag MRI, zondag telefonisch terugkoppeling, maandag voor consult en dinsdag de operatei. Alles sluit zo goed op elkaar aan dat het bijna te mooi lijkt om waar te zijn.

Het is nu maandagavond. Mark is terug naar Bolle op Tenerife en ik zou morgen geopereerd worden. Helaas hoorde ik vanmiddag dat mijn bloeddruk te hoog was voor de operatie. Het was dus inderdaad te mooi om waar te zijn. Mijn terugkeer naar Bolle zal dus wat langer duren en ik leer weer een lesje in loslaten, hulp vragen en vul maar in.

Mark gaat aan de slag met Bolle en ik blijf een poosje in Nederland. Wat zal dat wennen zijn na bijna een jaar 24/7 bij elkaar. Wordt vervolgd…