Inmiddels zijn we al een tijdje in Portugal. Eén van de eerste havenplaatsen die we aandoen in Portugal is Leicos, vlak bij de stad Machinistos. Machinistos bestaat helemaal niet, de plek die ik bedoel ligt net boven Porto. De naam van deze plaats bevat ongeveer dezelfde letters en lettergrepen als Machinistos (of Melinda’s versie: Macintosh). De echte plaatsnaam past gewoon niet in ons geheugen. Dit probleem hebben we overigens vaker in Portugal, niet onthoudbare plaatsnamen.
De jachthaven van Leicos ligt midden in de grootste industrie haven van Portugal. Het is er lawaaiig, het stinkt naar olie, het is vies en ’s nachts erg licht. De haven drijft elke dag vol zwerfvuil. Melinda’s voorstel om in een dag de wereld te verbeteren door al het vuil uit de haven te scheppen vind ik egoïstisch. Als iedereen dat zou doen, dan kon het jachthaven personeel wel naar huis gaan. Ondanks dat er veel mensen werkzaam zijn in de jachthaven, onder andere vuil-vissend, is het voor passanten geen dure haven en heeft Leicos goede voorzieningen. Met het openbaar vervoer ben je vrij vlot in Porto. Het vliegveld is ook vlakbij. We moeten een periode van ongeveer één week overbruggen in Machinistos. Het is namelijk slecht weer en we verwachten visite. We gebruiken de tijd om Porto te verkennen en de omgeving te bekijken. We hebben ook één vervelende en een leuke klus op het programma staan.
Porto is precies wat de toeristen gids ervan zegt. Het is een authentieke stad vol met oude originele gebouwen en bezienswaardigheden. De bezienswaardigheden zijn op elke hoek van de straat te vinden. De hoeken van de straten verschillen soms wel enkele tientallen meters in hoogte van elkaar, waardoor een wandeling door Porto niet te vergelijken is met een stad in Holland. Het is flink klimmen! De lekkernijen van Porto zijn ook niet te vergelijken met wat in Nederland lekker gevonden wordt. Elke snackbar of bakker verkoopt mierzoete, glazuur-krakende baksels. Ook frisdrank is zo ontzettend zoet dat de mieren er voorbij marcheren. Het meest extreme voorbeeld is, dat de lampenolie zelfs zoet ruikt. Het feit dat zoetekauw Melinda het te zoet vindt in Porto, zegt genoeg. Helaas is de smaak niet typerend voor Porto maar voor heel Portugal.
De vervelende klus die uitgevoerd moet worden heeft te maken met onze watertank. De tank is gesitueerd onder ons bed. Het is een “standaard” kunststof tank van Vetus. Als de tank vol is, klotst het water hevig heen en weer, ondanks het slingerschot in de tank. Dat is duidelijk merkbaar in het bed. Dankzij een goed idee van mijn vader doen we in Machinistos een poging om dit te verhelpen. De klus die ik met plezier doe is het verwijderen van twee van de drie radiators van de centrale verwarming. De CV heb ik acht jaren geleden ingebouwd om in de koude winters van Nederland te kunnen wonen op Bolle. Wetende dat élke kilo die aan boord gestouwd wordt, één liter extra waterverplaatsing tot gevolg heeft, verwijder ik de radiators graag. Minder waterverplaatsing betekent meer snelheid.
Behalve onderdelen voor de watertank zijn we ook op zoek naar een nieuwe lampenkap voor onze olielamp. De Aladdin olielamp levert niet alleen licht maar ook een hoop warmte. Meer dan voldoende om geen kachel aan te hoeven hebben ’s avonds. De kap van de lamp is gesneuveld tijdens het schommelen in de hoge golven. We hebben een kunststof Ikea kap geprobeerd maar die smolt de eerste avond al.
We huren een auto voor een bedrag wat in Nederland ondenkbaar is om daarmee een flink stuk binnenland te verkennen en te shoppen naar de benodigde spulletjes. Al feestrijdend door de omgeving komen we een antiek zaak tegen. De handelaar blijkt een Nederlands sprekende Belg (en nog 14 andere talen waaronder Mandarijn) te zijn die al 25 jaar in Portugal woont. Hij handelt voornamelijk in tuin-kunst en heeft de meest uiteenlopende vreemde objecten staan die uit verre oorden naar Portugal zijn verscheept. Behalve de bizarre kunst en sneeuw sleetjes (?) heeft hij ook een passende lampenkap en het advies om Guimaraes te verkennen. Dit is een van de oudste steden van Portugal.
Als we de volgende dag de huurauto inleveren is het precies nog één dag wachten op onze visite uit Holland. Deze dag wordt goed besteed door de boot gereed te maken voor het ontvangen van vijf gasten. Dit is best een uitdaging omdat Bolle eigenlijk maar 36 voet is! We zijn van plan de gasten op te wachten op het vliegveld… wordt vervolgd!
Even een vraagje…. wat heb je met de overtollige radiatoren gedaan? Toch niet overboord gegooid bij al die andere rommel?
De foto’s zijn weer geweldig en ik geniet weer van het leuke verhaal.
Liefs en een goede vaart!
Mam
Er zit nu iemand waarschijnlijk heel lekker warmpjes bij in Porto of omstreken 😉