Lemsteraak? Hoezo Lemsteraak?
Hoho, rustig aan. Wij plannen in stilte iets wat niet iedereen in Nederland hoeft te weten. Ondertussen bezoeken we gewoon ons volgende Caribische eiland, Martinique. Het wordt ons tot-nu-toe favourite eiland, ondanks de franse taal. Wat is er zo goed aan Martinique…
Ten eerste was de tocht naar Martinique geweldig. Tot nu toe hadden we bij elk eiland wel last van sterke oostelijke stroming en een noordelijke wind. Dit zorgde er iedere keer voor dat we onze bestemming net niet haalden op zeil.
De trip van Sint Lucia naar Martinique (groen) is echter iets gunstiger omdat Martinique iets meer westelijk ligt. De hoek waarin de wind de zeilen raakt is gunstiger.
De baai van Le Marin binnen varen, was wel even een schok. Zoveel boten hebben wij nog nooit bij elkaar gezien en de baai is GROOT. Het is druk. We moeten lang zoeken voor een plekje en belanden uiteindelijke semi-illegaal in een mooring veld. De baai wordt grotendeels omrand door mangrove bos. Dit zijn bossen die in het water groeien. De wortels zijn boven water duidelijk te zien. De bossen bieden een goede bescherming tegen extreme weersomstandigheden zoals orkanen. Er is een enorme schare vaste bewoners in de baai van Le Marin te vinden. Niet allemaal houden ze van poetsen of schilderen.
Martinique is een onderdeel van de Europese Unie en daarom lijkt het een beetje op een Canarisch eiland. Dat houdt in dat alles wat je je kunt voorstellen verkrijgbaar is. En dat je Nederlandse GSM telefoon gewoon werkt. Dat er kaas te koop is in de supermarkt. Kaas en bier. En allemaal voor hele normale acceptabele prijzen. Het lijkt net alsof dit eiland gewoon bewoond wordt door normale mensen in plaats van amerikaanse toeristen. Wat een genot.
Dus: boodschappen doen. Naar de Decathlon met de bus. Iets wat wel een uitdaging is want er zijn drie busmaatschappijen op het betrekkelijk kleine eiland die weigeren samen te werken. Uitdaging, goed idee!
Later huren we een auto en nemen de Katarina’s mee om het eiland wat beter te leren kennen.
Het is niet alleen maar plezier en vakantie. Af en toe gaat er iets stuk. We proberen ook nog steeds de reparatie van de puttingen te perfectioneren. Allereerst ontdek ik dat we maar de helft van onze accucapaciteit gebruiken. Dit blijkt aan de helft van onze accucapacteit te liggen. Dood. De technische situatie is zo, dat we ongestraft alléén die helft kunnen vervangen (galvanisch gescheiden systeem) dus dat doen we dan ook.
Verder fabriceer ik zelf de onderdelen voor splinternieuwe puttingen om deze door een gespecialiseerd aluminium lasbedrijf te laten lassen. De onderdelen onderdeks zijn in Suriname al vervangen maar ik wil ook het gedeelte dat bovendek is gesitueerd vernieuwen. Helaas blijkt het bedrijf waar ik de lasklus naar toe bracht niet capabel. Martinique, EU, maar nog lang geen Nederland zeg maar…
Helaas geven ook twee(!) laptops de geest in dezelfde week als de accu’s. Ik doe nog een poging om het een en ander nieuw leven in te blazen, maar helaas. Een Sony Vaio I5 en een Panasonic Toughbook I5 zijn tot nader bericht buiten werking. Vooral voor de Toughbook heb ik goede hoop dat er ergens een moederbordje op te scharrelen is.
Het is wel extra vervelend dat de krachtige Sony I5 kapot is want dat was de laptop waarmee Melinda de bolleberichten fabriceerde… Nu weet U waarom het allemaal wat langer duurt dan normaal voordat er iets nieuws verschijnt op YouTube.
Er zijn twee redenen waarom we niet verder varen naar het noorden. De eerste reden is, dat het “orkaan seizoen” is. Dat betekent dat het gevaarlijk is om het “orkaan gebied” in te varen. De tweede reden is, dat we een leuk project hebben gevonden. Project Lemsteraak!
Stay tuned!