Zoals je wellicht hebt gelezen in ons Atlantische oversteek blog, zijn we niet zonder kleerscheuren over de oceaan gekomen. We hebben weer wat te klussen.
De puttingen zoals die aangebracht zijn in Bolle, zijn op zich wel aardig stevig. In principe worden de krachten, afkomstig van de verstaging, via het dek en het bovenste gedeelte van het vrijboord verdeeld en overgezet op de romp. Bij de gebroken putting, bakboord, ontbreekt er een complete lasnaad. De putting is nooit volledig afgelast. Dit kunnen we concluderen door de gebroken onderdelen te vergelijken met de stuurboord putting, die nog volledig in tact is. Het defect is dus ontstaan door een 40 (!) jaar oude constructiefout.
Er zijn twee redenen waarom ik besluit om de constructie aan te passen in plaats van de originele situatie te herstellen. De eerste reden is, dat de krachtenverdeling, krachtenhoek veel beter kan worden gemaakt. De tweede, minstens zo belangrijke reden, is dat we de constructie die ik heb uitgedacht, zelf kunnen maken zonder dat lasnaden zorgdragen voor het overbrengen van de krachten.
Als eerste hebben we materiaal nodig. Een stevig profiel aluminium van minimaal 5mm dik. Het liefste hoekprofiel, L profiel. We stappen in de huurauto samen met de Pimentao’s en beginnen ons eerste rondje informeren. We hebben al verschillende Aluminium constructiebedrijven gezien en dus is er goede hoop. Na een hele dag informeren, feestrijden en de zesde doorverwijzing hebben we er schoon genoeg van. We gaan met onverichte zaken en geen enkele verdere lead naar huis.
Een paar dagen later proberen we het opnieuw. Een van de grotere constructiebedrijven geeft ons hoop en belooft ons een offerte. Na enige dagen aandringen op de offerte komt het bericht dat er wellicht traanplaatmateriaal gebogen (gezet) kan worden tot profiel. We moeten wel de hele plaat afnemen en dat kost 600 Amerikaanse dollar. Doei!
Tijdens een dagje toeren met de huurauto, met nog steeds aluminium materiaal in ons achterhoofd, komen we het schrootbedrijf Suriscrap tegen.
We stappen er direct naar binnen en na toestemming duik ik de aluminium container in. Hebbes! Een onbeschadigd 100×50 U-profiel van bijna twee meter lang en 5 millimeter dik. Neem maar mee zegt de Surinamer in het hokje. Gratis!
De volgende dag verzagen we het materiaal zo gunstig mogelijk tot de gewenste stukken. We klinken de onderdelen totdat we iets hebben wat op de schets lijkt die ik een week eerder maakte.
Helaas sluit het onderdeel nog niet aan op de rondingen van Bolle. We moeten het een en ander nog in model drukken. Het model heb ik opgenomen door van een stukje multiplex een mal te zagen. Gewapend met een potkrik, die we eerder gebruikten voor de Medano schade, gaan we op zoek naar “iets zwaars”.
We vinden een stapel damwandprofielen. De stapel ligt op een verlaten stukje grasland. We hebben ergens gelezen dat er 80 slangensoorten in Suriname voorkomen. De meeste daarvan zijn giftig en ongelukken gebeuren vooral in gras. Een donker plekje zoals onder een stapel damwandprofiel is vast ook een mooi slangenhuisje. Brrrr.
Als alles in model en op maat is, klinken we het werkstukje tegen de binnenkant van de huid van Bolle aan, recht onder de putting. Met een flinke M20 wantspanner maken we de verbinding tussen de putting. Ik ben erg tevreden met het resultaat. De stuurboordkant zullen we snel ook aanpassen zodat de mast zeker blijft staan bij een volgende overtocht.
Wat een pech onderweg, maar wat een geluk dat Mark vroeger veel naar McGyver heeft gekeken
Twee rechterhanden heeft en zeer inventief is!